9 ყველაზე პოპულარული ქართული სუფრის კერძის ისტორია
ქართული სამზარეულო გამოირჩევა თავისი მდიდარი ისტორიითა და უნიკალური გემოებით. ქართული სუფრის ყველაზე ცნობილი კერძები ასახავს ერის კულტურას, ტრადიციებს და ცხოვრების წესს. თითოეული კერძის უკან დგას ისტორია, რომელიც მჭიდრო კავშირშია ქართული კულტურის სხვადასხვა ასპექტთან - დაწყებული რელიგიური დღესასწაულებით, დამთავრებული ყოველდღიური ცხოვრების წეს-ჩვეულებებით.
საქართველოს სხვადასხვა კუთხის კულინარიული ტრადიციები საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა და იხვეწებოდა. ისინი ხშირად ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავდება. აღმოსავლეთ საქართველოს მშრალი კლიმატი, დასავლეთის ნოტიო ჰავა, მთიანი რეგიონების მკაცრი პირობები - ყველა ეს ფაქტორი აისახა ადგილობრივ სამზარეულოზე და განაპირობა ქართული სუფრის კერძების მრავალფეროვნება.
ამ სტატიაში გაგაცნობთ 9 ყველაზე პოპულარული ქართული სუფრის კერძის ისტორიას.
ხაჭაპური
ხაჭაპური ერთ-ერთი უძველესი კერძია ქართულ სამზარეულოში. ვარაუდობენ, რომ მისი გამოცხობა ჯერ კიდევ ანტიკურ ხანაში დაიწყეს. ხაჭაპურის მსგავსი კერძი - მრგვალ ცომში ჩადებული ყველი - პირველად კოლხურ კულტურაში გვხვდება და სარიტუალო კერძი იყო. ყველაზე გავრცელებული ლეგენდების თანახმად, იმერული ხაჭაპურის ფორმა მზის ან მთვარის სიმბოლო იყო. ძველად იმერეთში მზეს განსაკუთრებული პატივით ეპყრობოდნენ და ხაჭაპურის ფორმა ამ პატივისცემის გამოხატულებაა (ვარაუდობენ რომ ამ შემთხვევაშიც სარიტუალო დატვირთვა ქონდა).
მთვარის ლეგენდა უფრო რომანტიკულია და უძინარ მეპურეს მიაწერენ. ერთხელ უძილობისას ღამის ცაზე სავსე მთვარე დაინახა და გადაწყვიტა, მისთვის მიეძღვნა თავისი ახალი ქმნილება. თუმცა ამ ლეგენდას არანაირი ისტორიული წყარო არ გააჩნია.
დღესდღეობით ყველაზე ცნობილი სარიტუალო ხაჭაპურის ტიპი გურული ღვეზელია (გულში მოხარშული კვერცხით), რომელსაც შობისთვის აცხობენ. ყველაზე ცნობილი აჭარული ხაჭაპური კი, ამბობენ, პირველად ლაზმა მეთევზემ გამოაცხო და მოხერხებული ფორმის გამო მალევე გახდა პოპულარული საუზმე მეთევზეებში. ერთი ვერსიით ნავის ფორმა ზღვის პატივსაცემად აქვს, თუმცა მეორე ვერსიით უფრო დატვირთული მნიშვნელობა აქვს და კვერცხის გული ისევ მზის სიმბოლოა.
- საინტერესო ფაქტი: ხაჭაპური იმდენად პოპულარულია საქართველოში, რომ ეკონომიკის ხაჭაპურის ფასს საქართველოს ეკონომიკურ მდგომარეობას გასაზომადაც კი იყენებენ. ე.წ. “ხაჭაპურის ინდექსი” გვიჩვენებს, თუ რა ჯდება საშუალოდ იმერული ხაჭაპურის გამოცხობა, რაც იუმორნარევიი ხერხია ქვეყანაში ეკონომიკური ვითარების შესაფასებლად. ინდექსი ამერიკული ჟურნალი The Economist-ის “ბიგ მაკის ინდექსის” შთაგონებით შემუშავდა.
ხინკალი
ისტორიულად ხინკალზე კიდევ უფრო ცოტაა ცნობილი, ვიდრე ხაჭაპურზე. გადმოცემის თანახმად, პირველად საქართველოს ერთ-ერთ მთიან რეგიონში მოახვიეს. თუმცა მოხევეებმა, მთიულებმა, ფშაველებმა თუ ხევსურებმა - არავინ იცის, და არც ერთი რეგიონი არ თმობს ავტორობას. თავდაპირველად, მხოლოდ ხორცით (თან მხოლოდ ცხვრის და ძროხის) მზადდებოდა და ძირითადად მწყემსებისა და მონადირეების კერძი იყო. ხინკალი სიცივეს კარგად უძლებს, მარტივი სატარებელია, ადვილად მზადდება და მაღალკალორიულია, რაც ხალხისთვის რომელსაც ბევრი სიარული უწევდა რთულ რელიეფზე ძალიან მოხერხებული იყო. არსებობს ვერსია, რომ ხინკალიც თავიდან მზისთვის შესაწირი სარიტუალო კერძი იყო და “ბორჯღალის” ფორმა ჰქონდა.
ბარში ხინკლის მასიურად მომზადება XIX-XX საუკუნეებში დაიწყეს, სწრაფი ურბანიზაციის პერიოდში. ამავე დროს განიცადა ხინკალმა ყველაზე დიდი ცვლილება - შიგთავსში ჯერ ცხვარს ღორი ჩაენაცვლა, შემდეგ კი სრულიად სხვა ინგრედიენტები (სავარაუდოა, რომ თავიდან ეს ცვლილება სამარხვო ვარიანტზე მაღალი მოთხოვნით იყო განპირობებული).
მწვადი
მწვადი ალბათ ყველაზე ძველი ქართული კერძია. ლეგენდის თანახმად, მწვადი იყო პირველი კერძი რომლის მომზადებაც რეგიონში დაიწყეს - საკვების თბური დამუშავების სწავლასა და მონადირეობის კულტურის გავრცელებასთან ერთად. სხვა მსგავსი კერძებისგან განასხვავებს ის, რომ ტრადიციულად ვაზის ტოტებისგან დამზადებულ შამფურებზე იწვებოდა, რაც კერძს განსაკუთრებულ არომატს ანიჭებდა.
ყურძნის წალამზე მწვადის შეწვა დღესაც ტრადიციულად “სწორ” მომზადების წესად ითვლება. პირველი მწვადი სავარაუდოდ გარეული ცხოველის ხორცისგან შეწვეს, შემდეგ ღორისა და ძროხის მწვად დამკვიდრდა, ბოლოს კი მთაში გავრცელებული ცხვარიც შეემატა.
ურბანიზაციასთან ერთად, ისევე როგორც ხინკლის შემთხვევაში, კერძი გამრავალფეროვნდა. დღესდღეობით მწვადი მომზადების ტექნიკასთან უფრო ასოცირდება, ვიდრე კონკრეტულ ინგრედიენტებთან. ხორცი უნდა შამფურზე აეგოს და ღია ცეცხლზე, ნაკვერჩხალზე შეიწვას, ჰქონდეს შესამჩნევი კვამლის არომატი. დღეს პოპულარულია როგორც ხორცის, ისე თევზისა და ბოსტნეულის მწვადი. თუმცა ეტალონად და ყველაზე ავთენტურ კერძად მაინც ღორის მწვადი ითვლება.
ფხალი
ფხალი თავდაპირველად გაცილებით უფრო უბრალო კერძი იყო, ვიდრე დღესდღეობით გვხვდება. არქეოლოგიურ ნიმუშებზე დაყრდნობით ვარაუდობენ, რომ რაღაც მსგავსი ჯერ კიდევ ძვ.წ. 5000-3000 წწ. მზადდებოდა. ეს საქართველოში მიწათმოქმედების განვითარების პერიოდია, როდესაც მცენარეული საკვების მოხმარება გახშირდა.
თავიდან ფხალი უბრალოდ დაქუცმაცებული ადგილობრივი მწვანილების ან ბოსტნეულის მასა იყო. გლეხს რასაც ადგილზე მოჰყავდა, იმას იყენებდა, ამიტომაც გვაქვს ამდენი სახის ფხალი. თვითმყოფად კერძად გადაიქცა სადღაც შუა საუკუნეებში, როდესაც ამ მასის ნიგვზით, ძმრით და სუნელებით შეზავება დაიწყეს.
XIX საუკუნეში, ქართული კულინარიული ტრადიციების ჩაწერისა და სისტემატიზაციის პროცესში, ფხალი უკვე მოიხსენიება როგორც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთი მთავარი კერძი. ამ პერიოდში ჩამოყალიბდა ფხალის მომზადების ე.წ. "კლასიკური" რეცეპტები, რომლებიც დღემდე გამოიყენება.
ლობიანი
შესაძლოა გაგიკვირდეთ, მაგრამ ლობიანი რომელსაც ხშირად ხაჭაპურის სამარხვო ვერსიად განიხილავენ, სინამდვილეში გაცილებით უფრო “ახალგაზრდაა”. ვარაუდობენ, რომ გვიან შუა საუკუნეებს უკავშირდება. XVI საუკუნიდან აქტიურად დაიწყო ლობიოს კულტივაცია დასავლეთ საქართველოში, ჯერ გურიაში და შემდეგ სამეგრელოში. პირველ ლობიანსაც სწორედ ამ პერიოდს უკავშირებენ. ცილებით მდიდარი ლობიო მარხვის პერიოდში ხორცის მოხერხებული და ხელმისაწვდომი ალტერნატივა აღმოჩნდა, და ლობიანმაც მალევე დაიმკვიდრა ადგილი, მარხვის პერიოდის გარეთაც.
ლობიანის პოპულარობა განსაკუთრებით გაიზარდა XVIII და XIX საუკუნის დასაწყისში. სწორედ ამ პერიოდში გავრცელდა საქართველოს სხვადასხვა რეგიონში და თითოეულმა რეგიონმა საკუთარი ვარიაცია შექმნა. მაგალითად, იმერული ლობიანი უფრო რბილია, ხოლო რაჭული - მშრალი და ცხარე, თან ხშირად არასამარხვოც, რადგან გულსართში რაჭული ლორი ემატება.
ბადრიჯანი ნიგვზით
ივანე ჯავახიშვილის ცნობით ბადრიჯანი საქართველოში დაახ. XII-XIII საუკუნეებში გავრცელდა, თუმცა მეტად დაზუსტება შეუძლებელია. ვარაუდობენ რომ სპარსეთიდან ან არაბული ქვეყნებიდან შემოვიდა. თავდაპირველად სამკურნალო მცენარედ ითვლებოდა, თუმცა მალევე კულინარიაშიც დამკვიდრდა. კონკრეტულად ნიგვზიანი სართავის შემწვარ ბადრიჯნის ნაჭრებში როდის დაიწყეს უცნობია. თუმცა გასტრომკვლევართა უმრავლესობა თანხმდება, რომ ყველაზე დამაჯერებელი ვერსიით კერძი დაახ. XVI საუკუნეში, კახეთში შეიქმნა. ამ რეგიონში ბადრიჯანი ყველაზე სწრაფად დამკვიდრდა და მალე გავრცელდა, ამიტომ თვლიან რომ ნიგოზსაც (რომელიც კახეთის რეგიონში უხვად მოჰყავდათ) პირველად აქ გადაურიეს.
არსებობს თეორია, რომ ბადრიჯანი ნიგვზით თავიდან სადღესასწაულო კერძი იყო, განსაკუთრებით მარხვის პერიოდში. ტრადიციულად კერძს მოსამზადებლად საკმაოდ დიდი დრო და ძალისხმევა სჭირდება (ბადრიჯნის გამოწურვა, ნიგვზის ხელით დანაყვა, შეზავება და ა.შ.), ამიტომ ამზადებდნენ ქორწილებისა და დღეობებისთვის ხორციანი კერძების მაგივრად. რამდენად მართალია ეს თეორია დღესდღეობით თქმა რთულია.
საცივი
ისევე, როგორც ქართული ტრადიციული კერძების უმეტესობის, საცივის შექმნის თარიღიც უცნობია. ისტორიკოსები ფიქრობენ, რომ საცივი თავდაპირველად დასავლეთ საქართველოში, კერძოდ იმერეთში ან გურიაში შეიქმნა. ეს რეგიონები ცნობილია კაკლის მოყვანით და ნიგვზიანი კერძების სიუხვით. ბარბარე ჯორჯაძემაც თავის ცნობილ რეცეპტების წიგნში კერძი გურული საცივის სახელით შეიტანა.
საცივი, სავარაუდოდ, თავდაპირველად მხოლოდ არისტოკრატიის სუფრისთვის მზადდებოდა. ძირითადი ინგრედიენტები, განსაკუთრებით ინდაური, ძვირადღირებული იყო. ამას მოწმობს ბარბარე ჯორჯაძის რეცეპტიც ნაკლები ნიგოზი და მეტი ძმარია, ვიდრე თანამედროვე რეცეპტებშია მიღებული.
საცივის პოპულარობა მკვეთრად იმატებს XIX საუკუნეში. სწორედ ამ პერიოდში ხდება ის საახალწლო სუფრის განუყოფელი ნაწილი. იმდენად სწრაფად და მყარად დამკვიდრდა, რომ მე-20 საუკუნეში, საბჭოთა პერიოდში, მისი პოპულარობა მხოლოდ გაიზარდა. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ინგრედიენტი ძნელად ხელმისაწვდომი იყო, საბჭოთა პერიოდში საცივი მაინც რჩებოდა სადღესასწაულო სუფრის მთავარ კერძად. დღესდღეობით კი ქართული კულინარიის ერთ-ერთი სავიზიტო ბარათია, ხაჭაპურისა და ხინკლის მსგავსად. ამასთან, ითვლება, რომ სწორედ საცივია ყველაზე კარგი ილუსტრაცია იმისა, რომ ქართული ტრადიციული სამზარეულო გაცილებით უფრო კომპლექსური და დახვეწილია, ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანს.
ღომი (და) ელარჯი
ღომისა და ელარჯის ისტორია ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესოა ქართულ გასტროისტორიაში - წლების განმავლობაში ის ძირეულად გარდაიქმნა. საეჭვოა ელარჯის პირველ შემქმნელებს კერძი დღევანდელი სახით ეცნოთ, ოდესმე რომც გაესინჯათ.
ბევრმა არ იცის, მაგრამ ღომი არა კერძის, არამედ ერთ-ერთი უძველესი მარცვლეული კულტურის სახელია. ღომის მარცვალი საქართველოში ჯერ კიდევ ნეოლითის ხანაში (ძვ.წ. 5000-3000 წწ.) მოჰყავდათ. თავიდან უბრალოდ ფქვავდნენ და ფაფად ხარშავდნენ. უბრალო გლეხების საკვები იყო, რომელიც ადვილად მზადდებოდა და კარგად ანაყრებდა. განსაკუთრებით სწრაფად გავრცელდა დასავლეთ საქართველოს მთიან რეგიონებში, სადაც სხვა მარცვლეული კულტურები ძნელად ხარობდა. შუა საუკუნეებში ღომი უკვე მყარად იყო დამკვიდრებული დასავლეთ საქართველოს, განსაკუთრებით სამეგრელოს, კულინარიაში. ამ პერიოდში ჩამოყალიბდა ღომის მომზადების სხვადასხვა ტექნიკა, მათ შორის, სავარაუდოდ, რბილი ყველის ჩახარშვა - და შეიქმნა ახალი კერძი, ელარჯი.
კერძები რადიკალურად ტრანსფორმირდა XVII საუკუნის ბოლოს, როდესაც სიმინდი შემოვიდა საქართველოში და დაიწყო ღომის ჩანაცვლება. დღეს ავთენტურ, ღომის მარცვალზე მომზადებულ ღომსა და ელარჯს იშვიათად შეხვდებით, მაგრამ კერძის სახელი კი შენარჩუნდა. სამეგრელოში ის დღემდე რჩება კულინარიული იდენტობის მნიშვნელოვან ნაწილად.
ჩაქაფული
ჩაქაფული სეზონური კერძია და ჩვეულებრივ აპრილის ბოლოდან ივნისის შუა რიცხვებამდე მზადდება. განსაკუთრებით პოპულარულია აღმოსავლეთ საქართველოში, ითვლება, რომ პირველად კახეთის რეგიონში მომზადდა და მჭიდროდ უკავშირებენ რეგიონის მწყემსურ ტრადიციებს.
ვარაუდობენ, რომ მომზადების ისტორია რამდენიმე საუკუნეს ითვლის. სახელი "ჩაქაფული" მომდინარეობს თურქულიდან. ორიგინალში ნიშნავდა "გაფორმებას" ან "შეკაზმვას" და კერძის მომზადების მეთოდზე - ინგრედიენტები ერთად ითუშება თიხის ჭურჭელში ან ქვაბში - მიუთითებს.
ტრადიციულად საჭიროა ბატკნის ან თიკნის ხორცი, მწვანე ტყემლით, მწვანილები და სანელებლები. XX საუკუნის დასაწყისში, ურბანიზაციის სწრაფი პროცესის დროს კერძი კახეთის რეგიონს გასცდა და დაიწყო ბატკნის ხორცის ხბოს ხორცით ჩანაცვლება, განსაკუთრებით თბილისში.
სად დავაგემოვნოთ ტრადიციული ქართული კერძები?
თუ გსურთ ნამდვილი ქართული მენიუს დაგემოვნება ესთეტიკურად მიმზიდველ გარემოში, "წისქვილი ჯგუფის" რესტორნები საუკეთესო არჩევანია. ჩვენი კერძები ცნობილია, როგორც ტრადიციული გემოების საუკეთესო მაგალითი. “წისქვილის ჯგუფი” იყენებს მხოლოდ მაღალხარისხიან, ნატურალურ ინგრედიენტებს, რაც უზრუნველყოფს კერძების სანდოობასა და ავთენტურობას. ჩვენი გამოცდილი და ყურადღებიანი პერსონალი უზრუნველყოფს გამორჩეული ხარისხის მომსახურებას, რაც თქვენს ყოველმხრივ სასიამოვნო გამოცდილებას უზრუნველყოფს.
შეგიძლიათ დააგემოვნოთ ყველა ზემოთ ნახსენები კერძი - დაწყებული ხინკლითა და ხაჭაპურით, დამთავრებული საცივითა და - სეზონზე - ჩაქაფულით. რესტორნების მყუდრო ატმოსფერო და პროფესიონალი პერსონალი კი დაგეხმარებათ სრულად შეიგრძნოთ ქართული სტუმართმოყვარეობის ტრადიცია. "წისქვილი ჯგუფის" რესტორნებში სტუმრობა არა მხოლოდ ქართული სუფრის, არამედ ქართული კულტურის მრავალმხრივად გამოცდის შესაძლებლობაა.
სხვა სიახლეები
საუკუნეების განმავლობაში ქართული სუფრა გაცილებით უფრო მეტი იყო, ვიდრე უბრალოდ სადილი ან ვახშამი. ეს ერთგვარი ტრადიცია, სადაც ოჯახის წევრები და მეგობრები იკრიბებიან, დიდი მაგიდის გარშემო შემოსხდებიან , გემრიელ ტრადიციულ კერძებს მიირთმევენ, ბავშვობის ისტორიებს იხსენებენ და მრავალჟამიერსაც იმღერებენ.
მიუხედავად იმისა, რომ ქაბაბის დაგემოვნებას ბევრ რესტორანში შეძლებთ, ხარისხიანი კერძის მოძებნა ხშირად გამოწვევაა. განსაკუთრებით მაშინ, როცა ხორცის ხარისხი, მომზადების მეთოდი და ინგრედიენტების შერჩევა გადამწყვეტ როლს თამაშობს.
გემრიელად მომზადებული გრილის კერძები და ქართული ავთენტური გემოები, გერმანული, ავსტრიული, ჰოლანდიური და ჩეხური ლუდის ფართო არჩევანი, უმაღლესი ხარისხის სერვისი, გამორჩეული გარემო და ცოცხალი მუსიკა.
მათ, ვისაც სურდა სვეტიცხოვლობის აღნიშვნა და ქალაქგარეთ დასვენება, შესანიშნავი გარემო, განწყობა და უგემრიელესი კერძები დავახვედრეთ მცხეთის „წისქვილში“.
თუკი მყუდრო ატმოსფეროსა და მაღალი ხარისხის სამზარეულოს ეძებთ, მაშინ ლუდის მოედანს აუცილებლად უნდა ესტუმროთ.
არ გამოტოვოთ ორდღიანი ლუდის დღესასწაული!
სტუმრებმა დაუვიწყარი დღეები გაატარეს შემოდგომის ნობათით და უგემრიელესი კერძებით სავსე ეზოში, სადაც ქართული სტუმართმოყვარეობა და საუკეთესო განწყობა ჰარმონიულად ერწყმოდა ერთმანეთს.
საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობა, რომელიც საუკუნეების განმავლობაში ყალიბდებოდა, თავისი მრავალფეროვნებითა და სიღრმით გამოირჩევა, რომლის მთავარ კომპონენტებს ტრადიციული ცეკვა და სიმღერა წარმოადგენს.
საქართველო ცნობილია როგორც ღვინის წარმოშობის ადგილი. არქეოლოგიური გათხრები ადასტურებს, რომ ამ ტერიტორიაზე ღვინის წარმოება დაახლოებით 8000 წლის წინ დაიწყო. ეს ფაქტი მეღვინეობის ისტორიაში ქვეყანას განსაკუთრებულ ადგილს ანიჭებს.
ქართული ტრადიციული სამზარეულო როგორც ინგრედიენტების, ისე გემოების მრავალფეროვნებით გამოირჩევა. მაგრამ, ალბათ, გაგიკვირდებათ თუ გეტყვით, რომ ეს კერძები კულტურის, ცხოვრების წესისა და ისტორიის ასახვაცაა .აჭარული ხაჭაპური ამის ნათელი მაგალითია.
თუ ჯერ კიდევ ფიქრობთ რა ნახოთ თბილისში და სად გამოცადოთ ქართული სტუმარ-მასპინძლობა, გეტყვით, რომ საქართველოს დედაქალაქი, ისტორიული და კულტურული ძეგლებით მდიდარი ადგილია, სადაც ავთენტური ქართული კულინარიული გამოცდილების მისაღებად აუცილებლად ,,წისქვილი ჯგუფის” რესტორნებს უნდა ესტუმროთ.
ამ დღის აღსანიშნავად რესტორნის ეზო განსაკუთრებულად მოეწყო სტუმრებისთვის ულამაზესი დეკორაციებით, თითოეული კუთხე ფოტოგადაღებისთვის იდეალურად იყო მომზადებული, რაც ღონისძიებას კიდევ უფრო მომხიბვლელ და დასამახსოვრებელ ატმოსფეროს სძენდა.
ქართული სამზარეულო გამოირჩევა თავისი მდიდარი ისტორიითა და უნიკალური გემოებით. ქართული სუფრის ყველაზე ცნობილი კერძები ასახავს ერის კულტურას, ტრადიციებს და ცხოვრების წესს. თითოეული კერძის უკან დგას ისტორია, რომელიც მჭიდრო კავშირშია ქართული კულტურის სხვადასხვა ასპექტთან - დაწყებული რელიგიური დღესასწაულებით, დამთავრებული ყოველდღიური ცხოვრების წეს-ჩვეულებებით.
წვეულებები და კორპორაციული საღამოები მნიშვნელოვანი ღონისძიებებია ჩვენს ცხოვრებაში, რომლებიც განსაკუთრებული ფორმით უნდა აღინიშნოს. იქნება ეს დაბადების დღე, იუბილე, ქორწილი, ნიშნობა თუ კორპორაციული ღონისძიება - ყველა მათგანი სრულყოფილ დაგეგმვას მოითხოვს, რათა სტუმრებმა დროის სასიამოვნოდ გატარება შეძლონ.
ზაფხულის სიცხეების დადგომასთან ერთად სულ მეტი ადამიანი დგება გამოწვევის წინაშე — იპოვოს კომფორტული ადგილები ნაცნობ-მეგობრებთან შესახვედრად..
„წისქვილი ჯგუფმა“ კიდევ ერთი ახალი რესტორანი – „წისქვილი ტერასა“ გახსნა, რომელიც სტუმრებს დღეიდან უმასპინძლებს. ის თბილისში, ზვიად გამსახურდიას სანაპიროზე, N80-ში მდებარეობს და წარმოადგენს „წისქვილის“ რიგით მე-8 რესტორანს.
თავდაპირველად „წისქვილი“ 100 სტუმარზე გათვლილ რესტორანს წარმოადგენდა, რომელიც ბელიაშვილის ქუჩაზე, 2002 წელს აშენდა. იმ დროს ამ ტერიტორიაზე ტრანსპორტიც კი არ დადიოდა, ამიტომ არავის სჯეროდა, რომ რამდენიმე წელიწადში ის ამ მასშტაბის კომპლექსად იქცეოდა. თავდაპირველად იყო „ეთნო წისქვილი“, რომელიც დღემდე უცვლელად ინარჩუნებს ნდობასა და ხარისხს, შედეგად კი, ურყევი პოზიცია უჭირავს ბაზარზე.
ქართული სუფრის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული კერძი მწვადია. მისი ისტორია საუკუნეებს ითვლის.
თუკი უწინ რესტორანსა და კაფეში წასვლა უფრო აქტუალური იყო და ამისათვის საკმარისი თავისუფალი დროც არსებობდა, დღეს ჩქარი და მეტად დაკავებული რეჟიმიდან გამომდინარე, ზოგჯერ მომხმარებლები კერძების სახლში გამოძახებას ამჯობინებენ.
ბოლო წლებში მსოფლიოში ვეგეტარიანული და ვეგანური კვება სულ უფრო და უფრო პოპულარული ხდება.
მთავარი იდეა, ქართული კუთხეების კულტურის, ფოლკლორის, ქორეოგრაფიის, ღვინის და გასტრონომიის უკეთ გაცნობა და პოპულარიზაციაა, როგორც ქართველი, ისე უცხოელი სტუმრებისთვის.
საქართველო ერთ-ერთ უნიკალურ გასტრონომიულ ადგილადაა აღიარებული. დედაქალაქი თბილისი კი საუკუნეების განმავლობაში სავაჭრო და კულტურული ცენტრი იყო, რამაც მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი მდიდარი და მრავალფეროვანი კულინარიული ტრადიციების ჩამოყალიბებას.
ხინკლის ისტორია საქართველოს მაღალმთიან ნაწილში, კერძოდ კი ფშავსა და თუშეთში იწყება.
ოჯახთან ერთად რესტორანში გასვლა დროის ერთად გატარების, დასვენებისა და ახალი გემოების აღმოჩენის ერთ-ერთი საუკეთესო გზაა.
უცხოელი სტუმრებისთვის, „წისქვილი“ -ს ყველა რესტორანი არის ერთ-ერთი აუცილებლად სანახავი ადგილი თბილისსა თუ მის შემოგარენში.
„წისქვილის“ რესტორნების ქსელს ბოლო წლებში ქალაქგარეთ ახალი სივრცეები შეემატა: წყნეთი და მცხეთა.
ცოტამ თუ იცის, რომ „ეთნო-წისქვილს“ ხანგრძლივი, თანაც განვითარების ძალიან საინტერესო ისტორია აქვს. ყველაფერი 2002 წელს დაიწყო, დღეს სხვადასხვა ობიექტებით დატვირთული ეს ქუჩა, იმ დროს არც ინფრასტრუქტურულად იყო გამართული და არც ნორმალური საავტომობილო გზით გამოირჩეოდა.
თუ მცხეთის ტურს დაგეგმავთ და გადაწყვეტთ, რომ ჩვენს რესტორანში დააგემოვნებინოთ ტურისტებს ქართული ტრადიციული სამზარეულო
ხინკალი, მწვადი, ქაბაბი და სხვა ქართული ტრადიციული კერძები,ასევე გრილის მენიუ– ასეთია ლუდის მოედნის კერძების მცირე ჩამონათვალი, რომლებსაც მზარეულები თქვენ თვალწინ, ღია გრილზე დაამზადებენ.
ახალი წელივით კაშკაშა, სანახაობრივი და პომპეზური — ასეთ 31 დეკემბერს გვპირდება წისქვილის თეატრი. მულტიფუნქციურმა სივრცემ, რომელმაც სტუმრების გაოცება უკვე არაერთხელ მოახერხა, ახალი წლის ღამისთვის განსაკუთრებული და შთამბეჭდავი შოუ-პროგრამა მოამზადა. Broadway Nigh
მაშ ასე, გაიცანით რესტორანი „წისქვილი“ და მისი 10 გამორჩეული კერძი, რომლებიც უნდა დააგემოვნოთ, თუკი გსურთ, ქართულ ავთენტურ გემოებს ეზიაროთ.
თუშური ხინკალი და კერძები გრილზე — სტუმრები სპეციალურად ამ დღისთვის შექმნილი მენიუს დაგემოვნებას შეძლებენ. ასევე, მათ დახვდებათ პრემიუმ ლუდის ფართო ასორტიმენტი
წისქვილი ჯგუფის „თეატრისა“ და რია ქებურიას სახელოვნებო სივრცე Ria Bid-ის კოლაბორაციის შედეგად, პირველი ლაივ აუქციონი გაიმართება, რომელსაც სრულიად განსხვავებული ფორმატი ექნება.
30 სექტემბერსა და 1 ოქტომბერს რესტორან „წისქვილში“ მისულ სტუმრებს შემოდგომის განწყობა დახვდებათ. უგემრიელესი ნუგბარით სავსე ეზო, ნამდვილი ქართული კერძები, ფოლკლორული და ქორეოგრაფიული ნომრები – ეს მხოლოდ მცირე ჩამონათვალია იმისა, რასაც „წისქვილი“ თბილისობას დამსწრე საზოგადოებას შესთავაზებს
ავლაბარში, მულტიფუნქციურ საცხოვრებელ კომპლექსში — მოედანი, წისქვილი ბაზრის ახალი ფილიალი გაიხსნა, რომელიც ერთ სივრცეში უყრის თავს ქართული და ევროპული პროდუქციის ფართო ასორტიმენტს, ჯანსაღი პროდუქტებით დამზადებულ ნახევარფაბრიკატებსა და მზა კერძებს.
ამ შაბათ-კვირას, 1-2 ივლისს, „ქართული კუთხეების ფესტივალზე“ სტუმრების წინაშე რაჭის წარმომადგენლები წარდგებიან, გააცნობენ მათ თავიანთი კუთხის კულტურასა და უნიკალურ სამზარეულოს.
„ქართული კუთხეების ფესტივალი“ კიდევ ერთ გამორჩეულ რეგიონს, აჭარას უმასპინძლებს. აჭარის წარმომადგენლები სტუმრებს თავიანთ კულტურასა და სამზარეულოს წისქვილის ეზოში, 29 და 30 ივლისს წარუდგენენ.
მათ, ვინც Tbilisi Open Air-ისა და საყვარელ არტისტებთან შეხვედრისთვის ემზადება, ფესტივალზე კიდევ ერთი სასიამოვნო სიახლე ელის — ფესტივალს რესტორანი წისქვილი შეუერთდა.
წისქვილის ეზოში მოეწყობა მასტერკლასებიც და მსურველები მზარეულებთან ერთად გამორჩეულ მეგრულ კერძებს მოამზადებენ. სტუმრებს დახვდებათ გამოფენა-გაყიდვაც, სადაც შეძლებენ დაათვალიერონ და შეიძინონ სვანეთიდან ჩამოტანილი პროდუქცია და ქართული კომპანიების ადგილობრივი ნაწარმი.
„ქართული კუთხეების ფესტივალი“ წისქვილის ეზოში გურიის დღეებით გაგრძელდება. გურიის წარმომადგენლები თავიანთ კუთხეს სტუმრებს 15 და 16 ივლისს წარუდგენენ.
შაბათ-კვირას, 10-11 ივნისს, წისქვილის ეზოში მისულ სტუმრებს ამჯერად კახეთის წარმომადგენლები უმასპინძლებენ, წარუდგენენ მათ თავიანთ ავთენტურ ფოლკლორსა და ქორეოგრაფიას და გაუმასპინძლდებიან კახური ღვინითა და კერძებით.
3-4 ივნისს, წისქვილის ეზოში სვანეთის დღეები მოეწყო. სტუმრებმა ორი დღის განმავლობაში დააგემოვნეს გამორჩეული სვანური კერძები, გაეცვნენ კუთხის ფოლკლორსა და ქორეოგრაფიას და მონაწილეობა მიიღეს მრავალფეროვან აქტივობებში.
3 და 4 ივნისს, წისქვილის ეზოს სტუმრები, „ქართული კუთხეების ფესტივალის“ ფარგლებში, ამჯერად სვანეთში იმოგზაურებენ, გაეცნობიან მის კულტურასა და დააგემოვნებენ სვანური სამზარეულოს გამორჩეულ გემოებს. სვანეთი, იმერეთის შემდეგ, მეორე კუთხეა, რომელსაც „წისქვილი ჯგუფი“ ქართველ და უცხოელ სტუმრებს წარუდგენს.
20-21 მაისს, წისქვილმა იმერეთს უმასპინძლა. ორი დღის განმავლობაში სტუმრებს შესაძლებლობა ჰქონდათ გამორჩეული ფოლკლორული სიმღერებით, ქორეოგრაფიული ნომრებითა და კერძებით გაეცნოთ საქართველოს ეს კუთხე და მონაწილეობა მიეღოთ სხვადასხვა აქტივობაში.
20 მაისს, წისქვილის ეზოში „ქართული კუთხეების ფესტივალი“ იმერეთის დღეებით გაიხსნება და ქართველ და უცხოელ სტუმრებს იმერეთის ავთენტურ კულტურასა და გასტრონომიას გააცნობს.
„ქართული კუთხეების ფესტივალი“ „წისქვილი ჯგუფის“ მორიგი ინიციატივაა, რომელიც მიზნად ქვეყნის კუთხეების კულტურის, ფოლკლორის, ქორეოგრაფიისა და გასტრონომიის პოპულარიზაციას ისახავს.
The Show-ს 400-მდე მოწვეული სტუმარი დაესწრო. წარმოდგენის პარალელურად მათ გაუმასპინძლდნენ ვახშმითაც, რომლისთვისაც კერძები „თეატრის“ ბრენდ შეფის, ალექს ნათაძის ხელმძღვანელობით სპეციალურად ამ დღისთვის შეიქმნა.
„წისქვილი ჯგუფმა“ ბელიაშვილის ქუჩაზე, ახალი კონცეფციის სივრცე – „თეატრი“ გახსნა. დარბაზი სცენისა და პავილიონისგან შედგება, რომელიც ყველანაირი სტილისა და ჟანრის ღონისძიებას უმასპინძლებს. ღონისძიებებზე დასწრების პარალელურად კი, სტუმრებს ვახშმითაც გაუმასპინძლდებიან.
27-28 ოქტომბერს რესტორანმა „წისქვილმა“ ლუდის მოედანზე ორდღიან ლუდის ფესტივალს უმასპინძლა. სტუმრებმა პრემიუმ ხარისხის ლუდი – გერმანული ვარშტაინერი და შოფერჰოფერი, ჰოლანდიური გროლში და ჩეხური პილსნერი დააგემოვნეს. ფესტივალის ფარგლებში, ისინი ნახევარ ფასად გაიყიდა.
28 ოქტომბერს, საქართველოში პირველად FIABCI-Georgia-სა და Property Georgia-ს ორგანიზებით უძრავი ქონების პროექტების პირველი ეროვნული დაჯილდოება – FIABCI-Georgia Prix d’Excellence Awards 2022 გაიმართა.
მათ, ვისაც ხარისხიანი ლუდიც უყვართ და მისი თანხლებით გართობაც, წინ ორდღიანი დღესასწაული ელის. 27-28 ოქტომბერს, წისქვილში, ლუდის მოედანზე ლუდის ფესტივალი გაიმართება, სადაც მრავალფეროვან გასართობ აქტივობებსა და ცოცხალ მუსიკასაც შემოგთავაზებენ.
